AGAH MÜZAYEDE

Sadece fotoğraf 24x17 cm

Phebus Fotoğrafhanesi, 24x17 cm,

Mahmud Paşa, Balkan Savaşı'na Ferik rütbesiyle katılmış, 1913 yılında kurulan, Sait Halim Paşa liderliğindeki İttihat ve Terakki hükümetinde Harbiye Nazırı vekili ve Nafia Nazırlığı yapmıştır.
Osmanlı'nın I. Dünya Savaşı'na katılmasına karşı çıktı. Talat Paşa kabinesinde Bahriye Nazırlığına tayin edilmiştir.

Osmanlı döneminde ilk itfaiye teşkilatı, 1720'de Yeniçeri Ocağı'na bağlı olarak kurulan Dergâh-ı Âli Tulumbacı Ocağı'dır. Yeniçeriliğin 1826'da kaldırılmasıyla bu ocak da lağvedilmiş ve yerine 1827 yılında askerî bir İtfaiye Teşkilatı kurulmuştur. 1923 tarihinde itfaiye hizmetlerinin belediyelere devredilmesiyle itfaiye teşkilatı günümüzdeki hâlini almıştır.

Hâlid Karsıalan Birinci Cihan Harbi'nde Kafkas Cephesi'nde başarılar göstermiş; Türk Kurtuluş Savaşı'nın ilk yıllarında Doğu Cephesi'nde, Gümrü Antlaşması'nın imzalanmasından sonra ise Batı Cephesi'nde komutanlık yapmış bir askerdir. İkinci Büyük Millet Meclisi'ne Ardahan Milletvekili olarak katıldı. Bir tartışma sonrasında Meclis koridorunda vurularak öldü. TBMM'de işlenen ilk cinayetin kurbanıdır.

İthaf, "Cengiz'le ben, Nuri'nin Şark seferini hürmet ve meserretle selamlıyorz. HALİL" şeklindedir. 15x11 cm

Halil Kut, "Kut'ül Ammare Kahramanı" olarak da bilinir. Enver Paşa'nın kendisinden bir yaş küçük amcasıdır. 1934 yılında Soyadı Kanunu'nun çıkmasından sonra Mustafa Kemal Atatürk tarafından Kût'ül-Amâre Zaferi nedeniyle "Kut" soyadı verildi. Harp Akademisi'nde Mustafa Kemal ile sınıf arkadaşıydı. 1902 yılında Harp Akademisi'nden Mümtaz Yüzbaşı rütbesiyle mezun oldu. İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin 117 numaralı üyesi oldu. II. Meşrutiyet ve 31 Mart İsyanı arası dönemde İran'daki hürriyet hareketine desteğe gönderildi. 23 Ocak 1913 tarihindeki Bâb-ı Âli Baskını'ndan sonra İstanbul Merkez Komutanlığı'na atandı. 19 Nisan 1916 tarihinde Müşir Colmar von der Goltz Paşa, Bağdat'ta bulunan karargâhında tifüsten ölünce, genç yaşta olmasına rağmen Mirliva Halil Paşa 6. Ordu komutanlığına atandı. 29 Nisan 1916 tarihinde Irak Cephesi'nde Kut'ül Ammare kasabasında General Charles Townshend komutasındaki İngiliz ordularını esir aldı. İngiliz General, Kut'ta yaşanan açlıktan dolayı diğer 4 general, 481 subay ve 13100 er ile birlikte teslim oldu. Anadolu'da Türk Kurtuluş Savaşı'nın başlaması üzerine o sırada Sivas'ta bulunan Mustafa Kemal Paşa ile buluştu. Mustafa Kemal Paşa tarafından Sovyetler Birliği'nin Millî Mücadele'ye desteğini sağlamakla görevlendirildi. Moskova'ya giderek Sovyet liderleriyle görüştü ve daha sonra Sovyet yönetimi tarafından TBMM Hükûmeti'ne gönderilen külçe altınları ve silahları getirdi. Daha sonra Türkiye'de kalmasına izin verilmeyince, önce Moskova'ya, Enver Paşa'nın Türkistan'da Sovyet yönetimine karşı savaş başlatması üzerine de 1922 yılında Berlin'e gitti. Cumhuriyetin kurulmasından sonra hükûmetin verdiği özel izinle Türkiye'ye dönen Kut, 14 Temmuz 1923’te askerlikten emekli oldu.

Arkasında Osmanlıca "1334 Medine-i Münevvere hatıratından Medine Müdafii Fahreddin Paşa ile İbn Mesud ve maiyyeti" yazılı. 14x11 cm

Özellikle I. Dünya Savaşı sırasında çıkan Şerif Hüseyin İsyanı'nda zor şartlar altında Medine'de yönettiği iki yıl yedi ay süren Medine Müdafaası ile tanınmaktadır. "Medîne Müdâfii", "Türk Kaplanı", "Çöl Kaplanı", "Medine Kahramanı" lakaplarıyla anılır. I. Dünya Savaşı başladığında 4. Ordu'ya bağlı 12. Kolordu komutanı olarak Musul'da bulunuyordu. 1915 yılında 4. Ordu komutan vekilliğine getirildi. Bu bölgede iken hem tehcire tabî tutulan Ermenileri yerleştirmesiyle ilgilendi hem de Urfa, Zeytun, Musadağı ve Haçin'deki Ermeni isyanlarını bastırdı. Medine Kuşatması'ndan sonra savaş esiri olarak önce 27 Ocak 1919 tarihinde Mısır'a daha sonra da 5 Ağustos 1919 tarihinde Malta'ya sürgün edildi.[2] Sürgün sırasında savaş suçlularını yargılamak üzere İtilaf Devletleri tarafından İstanbul'da kurulan Kürt Nemrut Mustafa Paşa Divân-ı Harbî adı verilen mahkemece ölüme mahkûm edildi.[4] Ancak Ankara Hükümeti'nin gayretleriyle 8 Nisan 1921 tarihinde Malta'dan kurtulduktan sonra Eylül 1921 tarihinde Türk Kurtuluş Savaşı'na katılmak üzere Ankara'ya geldi. Başkomutan Müşir Gazi Mustafa Kemal Paşa tarafından Güney Cephesi'nde Fransız Ordusu'na karşı savaşan Türk kuvvetlerini birleştirmekle görevlendirildi. Fransızlarla Ankara Antlaşması'nın imzalanmasıyla güneyde savaş sona erince 9 Kasım 1921 tarihinde TBMM tarafından Kabil Büyükelçiliği'ne atandı. Türk-Afgan dostluğunun gelişmesinde önemli rol oynadı. 1916 yılında 4. Ordu komutanı Cemal Paşa tarafından Medine'deki Hicaz Seferi Kuvvetleri komutanlığına atandı. İngilizlerin desteğinde isyana girişen Şerif Hüseyin ordusuna karşı kısıtlı imkânlara rağmen yaptığı Medine Müdafaası büyük takdir topladı.

Saūd bin Abdülaziz el-Reşid Cebil Şammar'ın 10. Emiriydi. Ebeveynleri Abdulaziz bin Mutib ve Fatma Al Zamil idi. Gençliğinde, amcası Emir Sultan bid Hammud'un suikast girişiminden kurtuldu. Emir olduğunda 10 yaşında olduğu için 1914[1] yılına kadar annesi Fatma Al Zamil ve anne tarafından Al Sabhan ailesinden akrabaları naib olarak, yasaya göre Saud'un yerine emirliği yönettiler. Arap Ayaklanması sırasında Osmanlı İmparatorluğu ile aynı tarafta kaldı ve Osmanlı'ya karşı ayaklanmayan tek Arap hanedanlık oldu. Osmanlı imparatorluğu Mondros Ateşkes Antlaşması ile silah bırakınca İngilizlerle ittifak kurmuş olan Suud Hanedanlığına karşı güçleri azaldı. 1920'de kuzeni Abdullah bin Talal tarafından öldürüldü. Onun dul kalmış eşlerinden ikisi yeniden evlendi ve Norah binti Hammud El Sabhan İbn Suud'un sekizinci eşi olurken Fehda binti Asi bin Şurayim Al Şuraym, İbn Suud'un 9. Eşi ve Suudi Arabistan Kralı Abdullah'ın annesi oldu.
 

Mülkiye Mektebi'ni bitirdikten sonra çeşitli yerlerde kaymakamlık ve valilik yaptı. II. Meşrutiyet 'in ilanından sonra Görice mutasarrıfı iken 8 Kasım 1908'de 49 oy alarak Adana mebusu seçilmiştir. Ancak 1910 yılı Eylül'ünde bu görevinden ayrılarak Ankara Valiliğine atanmıştır. Meclis-i Mebusan'da bulunduğu süre içinde kâtiplik yapmış, Dahiliye Encümeni Reisliğinde bulunmuştur. Nafıa Nazırlığı da yapan Ali Münif Bey, Beşir Efendinin ölümü üzerine 3 Şubat 1918'de Halep'te yapılan ara seçime katılmış ve 241 oy alarak mebus seçilmiştir. 1915-1917 yılları arasında Cebel-i Lübnan Sancağı'nın mutasarrıflığı yapmıştır. Talat Paşa Hükûmeti'nde Nafıa Nazırlığı (Bayındırlık Bakanlığı) yaptı (1917-1918). I. Dünya Savaşı sonrası Anadolu'nun işgaline tepki göstermek ve işgali protesto etmek amacı ile çalışmalara başladı. 1 Aralık 1918 tarihinde işgallere karşı kurulan Kilikyalılar Cemiyeti 'nin kurucuları içinde yer aldı. Mondros Ateşkes Antlaşması'dan sonra İngilizler tarafından tutuklanıp Malta'ya sürgüne gönderildi. Serbest kaldıktan sonra Adana belediye başkanlığı yaptı.

Halil Menteşe, Osmanlı Devleti'nin son yıllarında Hariciye Nazırı ve Meclis-i Mebusan başkanı olarak, Cumhuriyet döneminde IV. ve V. dönem bağımsız İzmir milletvekili olarak görev yapmış bir siyasetçidir. İttihat ve Terakki Partisi'nin önde gelenleri arasında yer almıştır. Öyle ki Talat, Enver, Cemal Paşa üçlü yönetiminin "dördüncü" veya "yarı zamanlı üyesi" olarak adı anılmaktadır.